Insulinooporność

Insulinooporność to stan, w którym komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na insulinę, co powoduje zwiększone stężenie cukru we krwi. Gdy poziom cukru we krwi wzrasta, trzustka produkuje więcej insuliny, aby zredukować stężenie cukru we krwi. Jednak w przypadku insulinooporności, komórki organizmu nie reagują na insulinę tak dobrze, jak powinny, co prowadzi do zwiększonego wydzielania insuliny.

Wysokie stężenie insuliny we krwi może zwiększać ilość tłuszczu magazynowanego w organizmie, zwłaszcza w obszarze brzucha. Insulina jest hormonem anabolicznym, który pomaga w magazynowaniu energii, w tym w postaci tłuszczu. Gdy organizm jest oporny na insulinę, komórki nie wykorzystują cukru do produkcji energii, a zamiast tego gromadzą go w postaci tłuszczu.

Ponadto, oporność na insulinę może prowadzić do zwiększonego apetytu i jedzenia, zwłaszcza produktów o wysokim indeksie glikemicznym, takich jak cukier, biały chleb czy słodkie napoje. Te produkty przyczyniają się do zwiększenia poziomu cukru we krwi i wywołują skoki insulinowe, co prowadzi do gromadzenia tłuszczu w organizmie.

JAK TO SIĘ STAŁO ???

Stres (emocjonalny lub fizyczny) czy złe nawyki żywieniowe prowadzą do stanu zapalnego. Może rozpocząć się od hiper- lub hipoglikemii na króre nie zwracasz uwagi przez lata, ostatecznie proces ten prowadzi do zaburzeń równowagi hormonalnej, takich jak rozregulowanie insuliny i cukrzyca.

Insulina pomaga organizmowi regulować poziom glukozy we krwi. Oporność na insulinę występuje, gdy komórki w twoim ciele nie reagują tak dobrze na działanie insuliny i mają problemy z pobieraniem glukozy z krwi.

CO STYMULUJĘ INSULINĘ i JAK TO DZIAŁA ???

Węglowodany które jesz, zawierą cukry i skrobię. Podczas trawienia organizm rozkłada węglowodany na glukozę a ta trafia do krwioobiegu, co podnosi poziom glukozy we krwi .

Glukoza we krwi jest przenoszona do komórek, które wykorzystują ją jako źródło energii tj.: komórki mięśniowe, wątrobowe i tłuszczowe, wykorzystują insulinę do pobierania glukozy. Jeśli masz poprawną wrażliwość na insulinę komórki te potrzebują optymanej ilości insuliny do wychwytywania glukozy, co pozwala na powrót poziomu glukozy we krwi do normalnego poziomu.

W insulinooporności insulina nie działa tak skutecznie na komórki, przez co potrzebują one więcej insuliny, aby wchłonąć taką samą ilość glukozy. Poziom insuliny we krwi wzrasta. Ostatecznie poziom glukozy może wzrosnąć, jeśli trzustka nie może już wytwarzać wystarczającej ilości insuliny, aby nadążyć za zapotrzebowaniem.

W rezultacie, oporność na insulinę często wiąże się z trudnościami w utrzymaniu prawidłowej masy ciała i zwiększonym ryzykiem otyłości.

Niektóre objawy IO:

Przyrost wagi , otyłość lub nadmierne wychudzenie
Odporność na utratę wagi
Chroniczne zmęczenie, ospałość po posiłkach
Wysoki poziom cukru we krwi/ciśnienie krwi
Nieregularne miesiączkowanie
Zarost na twarzy u kobiet

Niektóre badania które warto wykonać :

1. Krzywa cukrowa- 3 punktowa : Ten test pozwala na ocenę zdolności organizmu do przetwarzania glukozy. W ramach tego badania pacjent musi wypić roztwór glukozy, a następnie wykonywane są pomiary stężenia cukru we krwi 1.przed wypiciem, 2. 1h po wypiciu 3. 2h po wypiciu
2. Krzywa insulinowa -3 punktowa . Ten test pozwala na ocenę poziomu insuliny w organizmie na czczo , 1h po wypiciu glukozy oraz 2h po wypiciu glukozy .
3. Badanie glikowanej hemoglobiny (HbA1c): HbA1c to forma hemoglobiny, która tworzy się w wyniku reakcji hemoglobiny z glukozą. Badanie to pozwala na ocenę średniego poziomu cukru we krwi przez ostatnie 2-3 miesiące.
4. Poziom lipidów we krwi: W przypadku insulinooporności często występują zaburzenia lipidowe, takie jak podwyższony poziom trójglicerydów i obniżony poziom cholesterolu HDL.
5. Badanie czynności tarczycy: TSH, ft3, ft4 . Niektóre choroby tarczycy mogą prowadzić do zaburzeń metabolizmu glukozy i insulinooporności.
6. Pomiar ciśnienia krwi: Insulinooporność może zwiększać ryzyko nadciśnienia tętniczego.

Poza powyższymi badaniami warto również wykonać : morfologię z rozmazem, próby wątrobowe, CRP , OB, mocz, D3.

Ponadto, insulina może działać na komórki mięśnia sercowego, co prowadzi do zwiększenia rozmiaru i masy serca, co może prowadzić do osłabienia serca i zwiększonego ryzyka wystąpienia niewydolności serca.

W związku z tym, kontrolowanie poziomu insuliny i leczenie insulinooporności może pomóc w zmniejszeniu ryzyka chorób serca.

Insulinooporność zazwyczaj kojarzy się z nadwagą lub otyłością, ponieważ otyłość jest jednym z czynników ryzyka rozwoju insulinooporności. Jednakże, w niektórych przypadkach, insulinooporność może występować u osób z niedowagą lub normalną wagą ciała.

Nadmierne wychudzenie może być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak choroby przewodu pokarmowego, zaburzenia odżywiania, choroby nowotworowe lub choroby metaboliczne. W niektórych przypadkach, insulinooporność może być jednym z czynników przyczyniających się do utraty masy ciała.

W przypadku insulinooporności, organizm staje się mniej wrażliwy na insulinę, co prowadzi do zwiększenia stężenia glukozy we krwi. Aby zrekompensować to zwiększone stężenie glukozy, organizm produkuje więcej insuliny, co prowadzi do zwiększenia syntezy białek i tłuszczów w organizmie. Jeśli insulina nie działa prawidłowo, organizm może zwiększać metabolizm tłuszczów, co prowadzi do utraty masy ciała.

Należy jednak pamiętać, że utrata masy ciała z powodu insulinooporności jest zwykle wynikiem długotrwałej choroby i jest związana z wieloma innymi objawami, takimi jak zmęczenie, apatia, bóle głowy, zaburzenia hormonalne, zaburzenia lipidowe i inne. Dlatego w przypadku utraty masy ciała należy zawsze skonsultować się z lekarzem, który dobierze odpowiednie badania i leczenie, w zależności od przyczyn danego stanu.

Zawsze szukaj przyczyny swojej choroby nie tylko skupiaj sie na objawach, dzieki temu masz wieksze szanse na poprawe jakości swojego życia bez efektu "jojo"